“عارش کوردسالی ” انسانی همراه و همدل بود. او فیلمسازی از نسل نخست فیلمسازان جوان پس از نخبگانی چون تقوایی و نادري و عياري بود با اینهمه بی آنکه پا بر شانه های کسی بگذارد تلاش کرد تا آغازگر باشد..اغازگر نسلی که کودکی شان قربانی جنگ شده بود.
عارش كورد سالي بي آنكه بخواهد محدود در موقعیت و مکان باشد فیلم هایی شرافتمندانه از خوزستان ساخت، فیلمهایی که برآمده از جانش بودند،او براي جشنواره ها نميساخت و دغدغه اش مردم بود
بختياري بود و عاشق ايران ،برايش آدمها مهم بودند و انسانها برايش اهميت داشتند نه تفاوت در رنگ و زبان ، قوم يا قبيله
او بدون اينكه بخواهد ، آغازگر موجي از مستند سازي در جنوب شد كه بعد از مستند “نفت ” براه افتاد فيلمسازهاي كه هر كدام خود آثار ارزشمندي به گنجينه سينمای ایران افزودند .
او روحی آزاده و وجدانی بیدار داشت انچنان که برای همیشه تن به ابتذال موجود نیالود و علی رغم مشکلات و سختی های غیر قابل انکار، نقش خود را به عنوان یک آرتیست حقیقی درست ایفا کرد هنرمندی که اخلاق جز لاینفک رفتار،برخورد و مناسبات وی بود
او متعهد بود و هيچگاه از اصولش دست نمي كشيد . و می شد درياره هر چيزي با او گپ و گفت كرد و پس از آنکه خوب گوش میداد و شنوده ای عالی بود سخن می گفت
عاشق درختان در فصل پاييز بود
و چقدر متاسفم كه از اين همه فعل گذشته براي عارش استفاده می کنم!
او انساني فوق العاده و يك آرتيست درجه يك بود . استاد ناصر تقوايي هنگام اعطاي جايزه بهترين فيلم مستند به عارش كردسالي ،بر روي صحنه بیان داشت ؛ آقاي كردسالي فيلمساز ي خلاق ، جسور ،صاحب انديشه و هنر است .
اكنون صاحب آن همه نبوغ در انسانيت و هنر در ميان ما نيست
و این خسران بزرگی برای سینمای ایران است
تنها ، فيلمهاي ارزشمندش و «آريو برزن کوردسالی» كه خوشبختانه برخوردار از هوش سرشار پدر است، از او به جای مانده است.
اين نوشته رو با جمله رو به آريوبرزن كوردسالي به پایان میرسانم
آريو جان
مي خواهم وقتي توانايي خواندن و نوشتن يافتي خود اين جمله را بخواني و بدانی که پدرت “عارش كوردسالي” يك مرد واقعي و بزرگ بود.
محمود رحمانی
