صدای ما خس و خاشاکیان پرواز کرد

چند هفته از پرواز درخت خوش برگ حنجره طلایی اواز ایران گذشته اما هنوز در شوک هستیم.همانقدر که رفتن علی حاتمی خسران زیادی بر پیکر هنرسینمای ایران ایجاد کرد؛درگذشت شجریان این درخت سبز اواز ایرانی و صدای بزرگ پارسی گویان جهان بی جانشین می ماند.صدای ما خس و خاشاکیان بود.ساعدی می گفت شبه هنرمند هیچ امر اجتماعی برایش مهم نیست هیچ جریانی اورا تکان نمی دهد…شجریان اما هنرمند واقعی بود و هماره دلش درگرو مردم بود.چقدر ترس از استقبال چندده میلیونی در مرگ او وجود داشت.تصاویری که دیدیم گویا و پویا بود.از انجا که امکان داشت مزارش به محلی از مراجعه بسیار وسیع مردم شود چاره در آن دیده شد که از دیدار مزارش عوارض گرفته شود به همین دلیل کنار اخوان دفن نشد و در موزه فردوسی بزرگ به خاک سپرده شد که حجم مراجعات به مزارش کم شود و عوارض از دیدار مزارش گرفته شود.عجب روزگار سختی داریم ما.حضرت فردوسی بزرگ نگهدارش باش که عزیزی ست نظیر خودت