هوشنگ میرزایی بودن

پایگاه خبری تحلیلی نگاتیو؛  هنوز درحیرتیم.چه شد که این انسان نازنین از دست رفت؟ اخر او که سنی نداشت.هوشنگ میرزایی بودن یعنی زلال بودن؛یعنی در میان مردم زیستن.یعنی نسبتی با مصلحت اندیشی نداشتن و بیان صریح حقایق.سخت است در زمانه ای باشی که دو رویی و دروغ بر آن مستولی شده باشداما هوشنگ میرزایی باشی و نسبتی با روزگار خود نداشته باشی.حقیقتا دشوار است.ما کمش را شاهد بودیم خدا می داند که هوشنگ ،چقدر بابت فرونخوردن خود،چقدر هزینه روحی مالی اجتماعی داد.هوشنگ میرزایی بودن یعنی تن ندادن به هر شرایطی برای هر  ساختنی و چه دشوار است هوشنگ میرزایی باشی و در میان همکاران خود که بعضا نان فرصت طلبی میخورند در انزوا قرار بگیری طوری که مجبوری شوی بیشتر آثارت را خودت سرمایه گذاری و تهیه کنی و  فیلم های ضعیف ترت کارهایی باشد که سرمایه گذاران و نهادهایی پای کارت امده باشند.هوشنگ میرزایی بودن یعنی حق را گفتن حتا اگر مطمین باشی که گفتن آن حق برایت در کنج قرار گرفتن و محدودیت می اورد.و چقدر سخت است در روزگاری که وبای قرن{کرونا}می تازد و اکثریت مردم یک جامعه برای پول و خود پرستی درحال سبقتند  و تو هوشنگ میرزایی باشی ؛برای پول دراوردن هر پیشنهاد کاری را نپذیری و مجبور شوی با نسل پروری و انتقال تجربه و دانش ، اقساط زندگی ات ر را جبران کنی.حقیقتا سخت است در این آزگار ،چنین بودن و چنین زیستن… هوشنگ میرزایی باشی و عاشق زندگی اما بدلیل انسان بودن همرنگ  زمانه خود نباشی و زندگی بر کام خود و خانواده ات چندان خوش نگردد اما همچنان از زلالیتت و حق مداریت کاسته نشود و حاضر نباشی برای دراوردن لقمه ای بیشتر ،از خویشتن  خویش دور شوی.درود بر قوم غیور لر؛ که چنین فرزندی با اورده است که اینقدر از دوروغ بیزار بود و نسبت زیادی با انسانیت و فهیم بودن داشت .بدا به حال آنانیکه در زنده بودن هوشنگ ،بدلایل خصایص ذاتی انسانی او،وی را آزار دادند و ازو سیمایی غیر متعارف در میان اهل هنر ترسیم نمودند و اکنون برخی شان ناله وا اسفا سرداده اند.اری اینچنین است برادر.آنها که تورا بیشتر انکار  می کنند و  از تو به دلیل صداقت و شرافتت روی گردان می شوند،در هنگامه درگذشتت، اولین ناله ها را سر می دهند و دایه ای دورو و …می شوند.بدا به حال چنین کسان.کاش یاد بگیریم که هوشنگ میرزایی باشیم و شبیه او به خود سانسوری اعتقادی نداشته باشیم و برای ارتقا منطقه جغرافیایی یا اسب مان ،به هر شیوه ای دنبال له کردن دیگران و کسب منفعت به هر قیمتی نباشیم.کاش زلال بودن را شیوه خود سازیم و به سان باور آن بزرگمرد ایران ؛کورورش بزرگ  دعا کنیم که ایران ما از دروغ، قحطی و خشک سالی در امان بماند.ای کاش…

 

                                                                                                             امیر فرض اللهی