وقتی این اسم می اید حافظه تاریخی مان به هزار و سیصد سال قبل برمی گردد.جایی که یک ایرانی در برابر خلیفه شورید جانانه ایستاد مقاومت کرد و مردانه کشته بلکه تکه تکه شد با صورتی گلگون.تاریخ از او به نیکی یاد می کند.این روزها خبر نکه تکه کشته شدن هنرمندی به همین نام بدست پدر و مادرش ناخوداگاه ما را به سفر تاریخی می برد و این نام را با اصلیت او می شناسیم هرچند از کشته شدن این بابک هم که خرم دین بود آزرده خاطریم.شاید خاصیت دوران کرونا خودکشی ،کشته شدن و حبس اجباری خانگی باشد که چنین عواقبی دارد.اکنون که میشنویم پدر و مادر این بابک فرزند و داماد خود را پیش از این به همین شیوه کشته اند انگشت حیرت به دهان می گیریم و در عجب می مانیم ازین همه سنگ دلی و بی رحمی.شاید ایندگان ازین همه قساوت روزگار ما تعجب کنند انا برای ما معمولی شده باشد.شاید…