پایگاه خبری تحلیلی نگاتیو : در شگفتم.او اهل مراقبه بود.از خود و دیگران.اولین باری که به دفترش رفتم برای گفت و گو با وی پیرامون سینمای کودک و نوجوان برای کتاب آسیب شناسی سینمای کودک بود که بیست سال پیش گرداوری کردم و نگاشته شد.او که به سختی پذیرفته بود برای این گپ، در حین مصاحبه وقتی متوجه دغدغه مندی ام درباره به محاق و از بین رفتن ژانر سینمای کودک و نوجوان در ایران شده بود و علاقه اش برای بیان نکات اساسی بسیار افزون شد طوریکه پس از پایان مصاحبه، دوساعتی از بی معرفتی و کارشکنی برخی مدیران بسیار گله کرد و تاکید داشت که آن کتاب حتما با ویرایش مناسب و شکل و شمایلی درخور شان به چاپ برسد کتاب که درآمد پانزده نفر از فعالین سینمای کودک در آن حضور داشتند اولین نفری که ازین افراد کتاب را دید خواند و پسندید او بود.بعدا، خریداری کتاب مزبور و خواندنش را به اهالی سینما بسیار توصیه کرد .محمد رضا اصلانی قبلا برایم گفته بود که قبل از انقلاب ، او در کانون پرورش فکری نویسنده و ویراستار خوش ذوقی بود.در ظاهر شاید اهل افاده به نظر می آمد اما آنان که اورا می شناختند و شخصیتش را فهمیده بودند می دانند که او چقدر انسان فهیمی بود و دغدغه مند در باب فرهنگ و مردم.حتازمانیکه از تهیه فیلم در ژانر کودک نا امید شده بود به جوانانی که دغدغه مند بودند، میدان داد،برای ایده هایشان اهمیت قایل شد و فیلمنامه هایشان را با اصلاحاتی کوچک اما درست به فیلم تبدیل ساخت و از آنان حمایت کرد بخصوص از جوانانی که تفکر مستقلی داشتند و ایده هایشان چندان بفروش نبود.بلاخره او انقدر اعتبار داشت که از بخش های مختلف پولی جور کند تا ایده های خلاق اما محجور این جوانان،در میان مافیای پیچیده سینمای ایران، تولید و اکران شود.هرگز سودای کارگردانی نداشت با آنکه پنج دهه در عرصه فرهنگ و سینما فعال و از بانیان اصلی سینما کودک در چهاردهه اخیر بود.برخی با کم لطفی به او نگریسته و نسبت خانوادگیش را با یکی از مدیران ایده مند سینمای چهاردهه اخیر،دلیل موفقیت هایش می دانستند.حقیقتا گمان ناروایی بود اگر کمی تلاش می کردند او و دغدغه مندی هایش را بشناسند، این نگاه را بدو نمی داشتند.هرگز یادم نمی آید درباره دیگرانی که به او بدی کرده بودند، شکیبا نباشد و بدانها بدی کند یا از آنها به بدی یاد کند.دل بزرگ و پرخونی داشت.صد البته بسیاری به او حسادت می ورزیدند و دشمنی شان با او، بدون دلیل بود.با رفتن او ،بی شک سینمای ایران و ژانر کودک یکی از فرهیخته ترین و دلسوزترین فعالینش را از دست داد و میتوان گفت مادر سینمای کودک بود و این گونه سینمایی تا مدتها در ایران یتیم شد مگر فردی دلسوز و پراستقامت همچون او پیدا شود و در زمینه سینمای کودک و مستقل جای او را اندکی پر کند.فرشته ای پرواز کرد و سینمای کودک یتیم شد.روحت شاد فرشته طایرپور
امیر فرض اللهی
