جواد چکش ؛ چرک؛ لجن؛ رذل

اصلا تصور می کنیم این واژه سخیف برای این موجود بی شرف اختراع شده است.مدارج رذالت را از خردسالی در پر قنداق دارد و در طول زندگی اش نیز صدها برابر بدان افزوده است.در دوران فعالیت ورزشی اش این صفت برای او اختراع شد؛چکش.نه مثل سرزنان بزرگ هنر سرزنی داشت نه ذره ای تکنیک و نه هنر شوتزنی.خدا چه کارش کند آن هافبک خوش استیل تکنیکی و خوش فرم در بازی را که در عرصه فوتبال باشگاهی و ملی زود سیر شد و جایش توسط این موجود بی شرف اشغال شد.فرصت طلبی نشانه هوش نیست جلوه گر جاه طلبی و خودپرستی ست.آفتی ضد ذات انسان که موجودی ست اجتماعی ست و بشر فرصت طلب همچون حیوان زندگی نباتی غریزی دارد سرشار از خودخواهی ست و موجودی غیر اجتماعی؛اینها همه مشخصات جواد چکش هم هست.باهوش واقعی هرگز خودپرست دروغگو و رذل نیست.این موجود برای موفقیت و نفع شخصی هرکاری کرده است.بدون آنکه لیاقتش را داشته با شد با همدستی آن کارلوس خبیث که آفت بزرگ فوتبال ما بود و از جیب مردم بسیار دزدید؛صدو خورده ای بازی برای تیم میلی کارلوس خبیث کرد رکود دایی را مثلا شکست بدون آنکه استعداد و توان بالای علی دایی در زحمتکش بودن و غیرت ملی را داشته باشد.قبل از آشنایی با کارلوس خبیث رذالت را در اقیانوس های وسیع شنا کرده بود از کارلوس خبیث رذالت های بسیاری هم یاد گرفت؛ضدفوتبال؛هوچیگری؛عربده کشی؛نتیجه گرفتن به هرقیمتی…آن کارلوس خبیث فن مربیگری بلد نبود که به این چکش بیاموزد؛هرجا که مربی بوده اخراج شده به دلیل صفات یاد شده و دانش نداشته اش.حقا که شاگرد این کارلوس خبیث بودن چه محسنات فراوانی به این چکش بی مصرف آموخته است.این چکش در این فوتبال بی صاحاب و بی درو پیکر قواعد موفقیت به هرقیمتی را بدجور یادگرفته است.فوتبالی که رییسش یک رانده شده است و بازگشته تا تیم شهرش را دوباره قهرمان کند و منفت بیش از پیش ببرد.در چنین عرصه فوتبالی که مدیران بالیاقتی همچون صفایی فراهانی و محمد دادکان به خود دیده است این جواد چکش و مدیر رانده شده مگسانند گرد شیرینی.بشود روزی که این مگسان از این عرصه ها جمع شوند و شایستگان برکرسی نشینند