بعداز1388خورشیدی بسیار روی داده است.تعداد فعالان عرصه رسانه های سینمایی مشخص است.نهایتا از دویست سیصد نفر عبور نمی کند.چه خبرنگار چه نویسنده و منتقد اما هر سال در سینمای رسانه ها در جشنواره های فیلم فجر بالغ بر هزار فرد نامعلوم دیده می شوند که برایشان با خانواده گرامی کارت صادر شده است و همراه با چیبس و مخلفات فیلم می بینند و…عرصه کار را برای فعالین رسانه بسیار تنگ و دشوار می کنند.صف بسیار طولانی که در نتیجه حضور این کارت صادر شدگان نامعلوم الحال در سینمای رسانه بر سر ورود به سالن،گرفتن شام،دستشویی رفتن و…ایجاد می شود سرسام آور است و مصیبت زا…و با برنامه ریزی فشرده و غیرکارشناسی جشنواره…عرصه را برای بدنه اصلی رسانه های سینمایی کشور طاقت فرسا می کند.در این میان هرچه دبیر گماشته شده در جشنو واره پرت تر…مصیبت افزون تر…امسال هم یکی از آن سالهاست که مصیبت اهالی رسانه در فعالیت آسان برای کار خبری و تحلیلی بواسطه حضور همیشگی این نامعلوم الحالان در خانه جشنواره، بسیار است.ارج و قرب اینان نزد مسیولان جشنواره قابل مقایسه با اهالی رسانه های سینمایی نیست.انگار اینجا خانه آنهاست و ما مطبوعاتی های سینمایی استخوان خرد کرده جای آنها را اشغال کرده ایم.روزگار وارونه ایست برادر…وارونه وارونه
#به_ اسم_ رسانه_ به_ کام _نامعلومان
