پایگاه خبری تحلیلی نگاتیو:
رضا خسروزاد
“با وقوع انقلاب، چهار نوجوان از پرورشگاه بیرون می‌آیند تا زندگی تازه‌ای آغاز کنند. در این بین ابوالفضل که گمان می‌کند در کودکی گمشده تلاش می‌کند تا خانواده‌اش را پیدا کند…”
نگاهی به عوامل تولید فیلم از بازیگران تا عوامل فنی کاربلد کافی‌ست تا مشخص شود با فیلمی نسبتا حرفه‌ای روبرو هستیم.
شروع تماشایی و فرم بصری ویژه و میزانسن فرمال بازی‌ها در کنار طراحی صحنه و لباس جذاب، ما را در همان ابتدا متوجه می‌کند که کارگردانی خوش‌ذوق پشت کار است و قرار است خودمان را به فیلم بسپارید تا با ملودرامی اجتماعی همراه شویم.
فرم فیلم بخصوص در بخش پرورشگاه اگرچه وام‌گرفته از آثار موفق خارجی است اما چنان در خدمت قصه و درام قرار گرفته و با سایر عناصر و اجزا هماهنگ گشته که می‌توان گفت این وام‌گیری را کاملا از خود کرده است.
فیلمنامه خوب و شخصیت‌پردازی درست در کنار کارگردانی عالی و بازی‌های روان، فیلم را سرحال و قبراق ساخته که از تماشای آن لذت لازم را می‌برید. بازی نوجوانان فیلم راحت و روان و در عینیت بخشی به کاراکترها موفقند.
داستان چفت و بست درستی دارد و بخوبی طرح موضوع می‌کند و در ادامه گسترش جذاب قصه، فیلم را کششمند و سرحال می‌کند. طنز کلامی و خلق موقعیت‌های کمیک درست و بجا اجرا می‌شود و بخوبی ریتم و آهنگ شادابی به فیلم می‌دهد.
فرعی بودن کاراکتر بازیگران حرفه‌ای و سپردن نقش‌های جنبی به بازیگران شناخته شده و محوریت چهار بازیگر نوجوان، تمهید جالبی‌ست که پاسخ داده و توانسته در ساپورت بازی‌ها و درخشش بازی بازیگران اصلی کمک کند.
محمود کریمی که سابقه کارهای مستند و پشت صحنه دارد و تقریبا شناخته شده است، فیلم منسجم خوبی ساخته که قطعا مورد توجه گیشه هم قرار خواهد گرفت.
داستان ملموس، شخصیت‌پردازی قوی و بازی‌های خوب در کنار کارگردانی پر وسواس و فیلمبرداری و طراحی صحنه در خدمت اثر سبب گشته “بچه مردم” به فیلمی درخور توجه و شاداب بدل شود که تماشاگرش را تا انتها با خود همراه می‌سازد.
