گفته بودیم روزگار وارونه ایست….همه چیزش در ایران وارونه گشته … حادثه ای برایمان ارسال شده که خواندنش عینیت مثال  این وارونگیست ….بنا بر دریافت گزارش های دقیق و صحت سنجی شده مردمی چند روز پیش در ملک8هزارساله ری شخصی به نام غیاثوند که دلال ماشین و ملک است ؛خرده پا و جزم اندیش و در حسرت یک گوشی لمسی درسن55سالگی مانده …به یک شهروند حمله کرده و با اجسام سخت؛ سر و تن اورا مورد تهاجم قرار داده و به شدت اورا زخمی می کند طوریکه بر اثر این برخورد از پشت سر و گیج گاه این شهروند خونی شدید سرازیر می شود و این شهروند که اهل شکایت نبوده …اجبارا با110تماس گرفته و پس از سه بار تماس مجدد ماموری از کلانتری131 به محل حادثه حوالی سر بابک گسیل می شود..مامور گروهبانی ست استخوانی .شخص حمله ور  غیاثوند  خود را به موش مردگی زده و با زبان بدن خود را مظلوم جلوه می دهد موقعی که مضروب میخواهد آنچه رخ داده را برای مامور110تعریف کند اطرافیان مضروب با بچه هیاتی شمردن غیاثوند سعی در مخدوش کردن حادثه و تاثیر بر مامور دارند او را دوره کرده و نمی گذارند مضروب که هنوز از پشت سرش خون سرازیر است واقعه را برای مامور تعریف کند.درنهایت مامور با درج یک گزارش چند خطی در گوشی اش آماده می شود که صحنه را ترک کند.مضروب بدو اعتراض می کند که وقتی من به شدت مجروح شده ام توسط این فرد..طبق قانون شما باید اکنون ایشان را بازداشت کنی…مامور در جواب با تندی به مضروب مظلوم واقع شده که به هیچ وجه قصد درگیری نداشته می گوید : مگر با شمشیر به تو حمله کرده که اورا بازداشت کنم؟؟؟مضروب در حیرت می ماند که از منظر مامور110 مضروب شدن با اجسام سخت فقط در صورت حمله با شمشیر برای مامور کلانتری به رسمیت شناخته می شود…مامور بدون آنکه به جزییات حادثه و جرح آن شهروند و لزوم فراخواندن اورژانس برای ثبت دقیق جزییات جرح و ضرب رخ داده توجهی کند درکمال حیرت آن شهروند و صحنه را ترک می گوید …غیاثوند خوسحال و سرمست از فاتح بودن و آن شهروند بی کس و تنها در شرایطی تابناک و محجور…

آری اینچنین است برادر.روزگار عجیب غریبی ست نازنین.وارونگی بر همه چیز استوار شده.ناترازی و بی عدالتی جامعه را فراگرفته.بلکم تسخیر کرده.از منظر آن ضابط قضایی کشور جرم زمانی جرم محسوب می شود که بر کسی شمشیر کشیده شده باشد.به کمترش رضایت نمی دهد برای بازداشت هر ضارب….ظلم بیداد می کند و قریاد رسی نیست.

روزگار ناکارآمدیست.وای از آه مظلوم….