پایگاه خبری تحلیلی نگاتیو: اصغرجان؛ سلام. دیدم در شماره اخیر مجله فیلم مطلبی نگاشته ای. گفتم شاید ذکر چند نکته خالی از لطف نباشد. ایران هیچ گاه در سپهر تاریخی اش قوم ملت نبوده و هماره سرزمین اقوام مختلف بوده است. بزرگترین جاذبه ایران تنوع زیست محیطی، عرف ها، هنجارها، خرده فرهنگ ها، آداب و رسوم این اقوام مختلف بوده و هست و همه این اقوام در طول تاریخ در نهایت، هم زیستی مسالمت آمیز در کنار هم داشته اند. صد البته فیلمی که می خواهد به زبان اقوام ساخته شود اگر بر تشخص های فرهنگی، تاریخی آن استوار باشد؛ نه تنها مخاطب داخلی جذب می شود بل آنکه آداب و رسوم ایرانیان را جهانی می سازد. بر تاریخ سینما تئاتر و تلویزیون واقفی. مسعود جعفری جوزانی اگر شیرسنگی را به لهجه ای دیگر می ساخت آیا اینچنین در سینمای ایران اثری شاخص به حساب می آمد؟ و یا امرالله احمدجو در جاویدترین سریال ۴۰ سال اخیر تلویزیون «روزی روزگاری» اگر عادات و رسوم محلی مردمان مناطق مرکزی و لهجه و عبارات خاص آنها را روایت نمی ساخت آیا اینچنین مورد اقبال همیشگی مخاطب فراگیر قرار می گرفت و عام و خاص از آن استقبال می کرد؟ بپذیریم که اگر می خواهیم به زبان اقوام موضوعی را به تصویر بکشیم شایسته تر آنست که نسبت فرهنگی، تاریخی موضوع در رابطه تنگاتنگ با ساختار روایی و موضوعی اثر قرار گیرد و به نسبت جغرافیای محل فیلمبرداری، موضوع موردنظر می تواند ارزش ها و شاخص های فرهنگی آن را مورد توجه خاص قرار دهد. پرواضح است که فیلم ساختن به زبان اقوام اشکالی ندارد اما اگر موضوع روایت را صرفا بر مبنای اتکای زبانی بسازیم و نسبت های تاریخی، فرهنگی زیست بوم موضوع را مدنظر نگیریم، تنها دایره مخاطبان فیلم را محدود ساخته ایم و مخاطب را از توجه به زیبایی شناسی روایی تصویری فیلم محدود می سازیم
در تاریخ سینمای ایران فیلمفارسی های زیادی ساخته شده که موضوع، زبان و لهجه، هیچ نسبت تاریخی اجتماعی، فرهنگی با شخصیت های مورد روایت و قصه ها نداشته اند و اشتباهی در مناطق جغرافیایی مختلف فیلمبرداری شده اند
و نکته آخر اینکه ستایش عظمت زبان پارسی در طول تاریخ که مهاجمان بسیاری بر این کهن بوم تاخته اند و همین زبان موجب اتحاد و همدلی ایرانیان در طول هزاران سال شده است، به معنای انکار زبان اقوام ایرانی نیست. به یاد داشته باشیم از محمد حسنین هیکل یکی از بزرگترین روزنامه نگاران مصر پرسیدند شما که از نژاد عرب نیستید چرا زبان و خط تان عربی ست؟ او گفت به دلیل اینکه ما هرگز در تاریخ خود یک نفر همچون ابوالقاسم فردوسی نداشته ایم که از زبان باستانی مان حفاظت کند.
ارادتمند، امیر فرض اللهی
