پایگاه خبری تحلیلی نگاتیو:
به حال جامعه‌ای که فقط کتاب فال، پیشگویی، تعبیر خواب و آشپزی کمی در آن طالب دارد؛ تاریخ خوانده نمی‌شود؛ علوم انسانی در آن خوانده نمی‌شود و تهاجم محسوب می‌شود؛ میراث فرهنگی به یغما می‌رود و مردم برای جبران حفره‌های عدیده مالی به سراغ یافتن زیرخاکی و مال می‌‌روند و مافیای سازمان‌یافته‌ی یافتن تا فروش آثار باستانی و تاریخی در آن وجود دارد و هیچ سازمانی برخورد نمی‌کند با آن، باید خون گریست…
*باید خون گریست به حال سینمایی که روزگاری باغ پرمیوه‌ی گونه‌های متفاوت سینمایی بود و اکنون به لجن‌زار ابتذال و سفارشی‌سازیِ پول‌نفله‌کن، تبدیل شده و به هیچ وجه، انعکاسی از جامعه، مشکلات و دغدغه‌هایش در آن هویدا نیست.
*باید سرخ گریست به حال وضعیتی که در آن فیلمسازان با استعدادش را از «آشغال‌های دوست‌داشتنی» به ساختن «قیف» منتهی می‌کنند و هل می‌دهند.
*باید گریست و در فکر فرو رفت به حال جامعه‌ای که نخبگانش، تهدید محسوب شوند و پخمگانش بر صندلی‌های عظیم و پرتنوع جلوس می‌کنند.
*باید تراژیک گریست به حال مملکتی که فسادهای بسیار زیاد در آن وجود دارد، اما هیچ اراده کافی وجود ندارد که جلوی این همه زیان ملی را بگیرد.
*باید ایستاده گریست بر مملکتی که پولش پِهِن شده و مردمش روزبه‌روز بیچاره‌تر می‌شوند و مسئولینش فکری به حال این مصیبت نمی‌کنند.
*با چشمان پرخون باید گریست به حال مملکتی که این همه گرفتاری سیاسی، اقتصادی، فرهنگی دارد اما یک دولاخه پر موی جوانانش موضوع پرچالش آن جامعه است.
*باید زار زار گریست به حال مملکتی که سخنان دردمندانه خردمندانش شنیده نمی‌شود یا به هیچ گرفته شده و تهدید محسوب می‌شود، اما افراد بی‌هنر، ناآگاه و نادانش بیشترین توجه را به خود مشغول می‌کنند.
*باید از گریستن مُرد به حال مملکتی که بیشتر ارکان فدراسیون فوتبالش فاسد است اما رئیس ناکارآمدِ آن فوتبال، مصونیت آهنین دارد، چراکه تاج فساد را بر سر فوتبالِ این کهن‌بوم ویران‌شده گذاشته است.
*باید سر در گریبان گریست به حال مملکتی که شهردار بسیار نالایق پایتختش در قبال مردم‌آزاری و عملکرد فاجعه‌بارش هیچ پاسخگو نیست و با مسئولیت‌ناپذیری تمام به عملکرد تراژیکش ادامه می‌دهد و هیچ مسئولی او را به خاطر این همه ناکارآمدی برکنار نمی‌کند.
*باید با چشمانی دریایی گریست به حال جوانان این مرز و بوم که برای نفس کشیدن هم باید بدوند و هیچ فرصت کاری برای آنها وجود ندارد.
* با چشمان غم‌بار باید گریست به حال روزگار ما که همه فرصت‌ها را برای انسان بودن، انسان ماندن و شاخصه بودن اخلاقیات از ما گرفته است و پول، خدایگان روزگار ما شده است.
*با چشمانی لرزان باید گریست به حال مملکتی که منافع ملی در آن جایی ندارد و میلی به پیش می‌رود.
*در حالتی نزار باید گریست به حال مردم ایران که گیر کرده‌اند میان ماندن، رفتن، بودن و نبودن.
*با چشمانی خیس باید گریست به روزگاری که امروزش از فردایش بهتر است و فردایش از پس‌فردایش و هیچ سپهر امیدبخشی برای پسان‌فرداهایش وجود ندارد و مردمش به جای اتکا به خویش دنبال فرشته نجات می‌گردند.
*با چشمانی خندان باید گریست به روزگاری که گروتسک کامل است و وارونگیِ همه چیز، آن جامعه را در بر گرفته.
*با دیدگانی پراشک باید گریست به حال مردمانی که در سطل زباله، جیب یکدیگر، خانه دیگری، ماشین‌ها به دنبال لقمه‌ای هستند که به هر قیمتی زنده بمانند یا از بیچارگی رهایی یابند.
*با روی خزآب باید گریست به حال روزگاری که غضنفر را با مارادونا اشتباه می‌گیرد و اسطوره‌هایش هیچ شباهتی به پهلوانان نامی همچون آقاتختی ندارد؛ بل آنکه تماماً برعکس این بزرگمرد است.
*باید از غم مُرد به حال مملکتی که در آن بی‌ارزش‌ترین چیز، جان آدمی است و پرارزش‌ترین چیز، منفعت و پول.
*بر زندگانی باید گریست که مردگانی‌اند متحرک و از زنده بودن تنها تپه بر زمین می‌گذارند و خِرَد در زندگی‌شان بی‌معنی است.
*حالم از گریه گذشت؛ بدان می‌خندم…

#باید-گریست-امیر-فرض_اللهی/ ‎
#https://negatiw.ir/?p=3017&preview=true

مدیر سینمای جوان دولت رییسی که اخرین روزهای مدیریت اش را سپری میکند با حیف و میل بودجه عمومی کشور هزینه های گزافی روی دست وزارت ارشاد گذاشت.او برای اولین بار در تاریخ جشنواره سینمای جوان میهمانان جشنواره را در هتل های گران ولنجک اوین پارک وی ساکن کرد جایزه های الکی خارج از روال جشنواره حسینقلی خانی به افراد مدنظرش داد.در شرایطی که توان مردم در فقر و گرانی به تنگ امده این فرد ناشایست برای مدیریت در پرده اخر مدیریت اش انواع و اقسام ولخرجی ها را انجام داد و زمین سوخته برای ارشاد به صرف ده ها میلیارد تومان هزینه برای ارشاد جدید به جای گذاشت #ٱذر-پندار-جیب-ارشاد-را-زد

روزگاری سراسری ترین فراخوان ایده های تازه سینما در ایران بود اما حالا به سلیقه یک کژپندار دجال نویس؛ تبدیل به یک دور همی ناشیانه و پر از غلط غلوط شده است غلطی پر از غلوط. از هیات انتخاب فامیلی گرفته تا داورانی که به رفتار این تندروی کج پندار که اندیشه ای ندارد معترض است که چرا با جایزه دادن به افراد مورد نظرش به داوری هیات داوری توهین می کند.تلفنچی دفترش را داور جش پاره اش کرد و عکسش را بزرگ پوستر کرد.کارمندش به همسرش جایزه داد و اصلا فکر نکرد لو می رود و ابروی نداشته اش بر باد….آیا رییس جدید سینما این همه غلط را می بیند و همتی بر عوض کردن این مدیر پر اشتباه که اشتباهی مدیر شده دارد؟ آیا فریدزاده متوجه است که زیر مجموعه اش چه می گذرد؟روابط عمومی که اصلا صابر نبود و نمی داند روابط عمومی یعنی چه و رفیقانش را در یک دورهمی جشن تولد به حساب جیب مردم گرفت و با منتقدان و روزنامه نگاران با شرف روزگار کودکانه و رذیلانه رفتار کرد.فردی که هنور نون نبشتن را نمی داند و به واسطه خوش خدمتی صندلی روابط عمومی برای خودش ساخت.ملغمه ای پر از ساز ناکوک و کوتوله های به غایت غلط.بد اقبالی نسل جدید سینماست که در دوره این دجال؛ کوشش برای دیده شدن دارند.بر فریدزاده وظیفه است که ریل سینما را بر مدار درست بنشاند؛عقل سلیم چنین می گوید.اگر اهل فهمی بفهمد و خردورزی  بشکافد

#دورهمی-یا-جشن-پاره-کژ-پندار/

ناشایستی به نام زاکانی در میدان مرکزی ری سیرک راه انداخته.پارک زکریا را بلعیده و میدان ری را پارک کرده .مردم آزاری این موجود پایان ندارد.رازیان ازین رفتار شهردار نابلد تهران اسیرند.اسیر نادانی و لجبازی پسر حسین یخی

#سیرک-زاکانی

میراث بزرگ دولت سه ساله؛ ناشایست سالاری دراغلب عرصه هاست. پهن کردن پول ملی، نتیجه حضور این دجالان بر عرصه اجرایی کشور است. همانان که کاسبان تحریم اند و نونشان در عدم توسعه و ثبات کشور ، در عدم آرامش روحی اقتصادی اجتماعی مردم ایران.در میانه این وضعیت جنگی کشور ،عرصه اقتصاد و فرهنگ امری رها شده است.از یک سو مسیر صعودی روزانه و هفتگی افزایش قیمت همه چیز، همچون دوران دولت سه ساله است انگار نه انگار که دولتی دگر بر  سرکار آمده از سویی دیگر ،مدیران به جا مانده از آن دولت رکورد زن در همه زمینه ها،در حال جولان بی عدالتی ؛آقا نامیدن خود در بنرهای فرمایشی و حیف و میل بودجه کشور به روش حسینقلی خانی ست.یکی ازین مدیران که از بد حادثه دجال نویس سابق است و فیلمنامه کمدی ناخواسته وارش پس از1388 و حوادث آن، خنده های قهقهه وار برای ناشیگری خود، به اهالی رسانه بخشید این روزها با بودجه ای سنگین جشنواره ای را مدیریت می کند که هیچ نسبتی با مردم و دولت فعلی ندارد و باموجوداتی کوچک تر و کوتوله تر از خود که پر از عقده و نفرت اند برای جیب خود، مال اندوزی کرده و بیوگرافی می سازند.بیچاره علاقه مندان ورود به فیلمسازی سینما در ایران که باید شاهد شاهکارهای ابتذال وار این دجالان باشند.افرادیکه فرق اساسی خلاصه تیتر {سو تیتر}و تیتر را درسابقه خبرنگاری هنوز نمی دانند و بدون داشتن کوچکترین شایستگی، بر صندلی مدیریت عرصه هایی تکیه زده اند که از کل ایران فراخوان دارد و به روش پندار کج اندیش و بار کج خود به سلیقه ای ترین شیوه ممکنه بودجه بر باد می دهند و آنرا در سوابق اجرایی خود می گنجانند.موجوداتیکه به تمام پیش کسوتان مطبوعاتی خود به دیده کینه عقده و نفرت می نگرند و با روش حذفی سعی درنبود و انکار آنها دارند.تاریخ ثابت کرده است کوته فکران، در زباله دان تاریخ می افتند و حقیقت طلبان، سرو قامت باقی می مانند.اینان کسانیند که هرگز مطالعه نداشته و از تجربه و خوانش تاریخ درس نمی گیرند و سقف مغزشان قدرت درک کافی برای انسان شدن و وجدان داشتن را ندارند.صابری نامی که درون پر غوغا با رویکرد حذف دارند و تصوراتشان سرتاسر از همه چیز واهی ست.افرادیکه از معبر روزنامه نگاری ، پلی برای رسیدن به منافع شخصی و تکیه بر صندلی مدیریت ساخته اند و به بلوغ فکری شخصیتی نرسیده اند و زرنگ الکی اند.دولت پزشکیان در میانه این هیاهو ی جنگ سایه انداخته بر کشور ،باید هرچه سریع تر این افراد نالایق را به خانه خود فرستاده و مدیران کار امد و شایسته را جایگزین این پخمگان کند.

#دجال-نویسان-عصاره-رذالتند